Οι δυο φίλοι κοιτάχτηκαν.
«Με την ησυχία σας», τους είπε ο Καχεπέρα. «Το πρόβλημα είναι αρκετά δύσκολο». Ύστερα στράφηκε προς τον Πανέμπ και του είπε εμπιστευτικά: «Είμαι περίεργος να δω τί θα μου πουν. Αφού δεν τους έμαθα τον τρόπο να βρίσκουν την επιφάνεια του κύκλου, μάλλον δεν θα τα καταφέρουν. Καλύτερα, για να μη παίρνουν και πολύ αέρα τα μυαλά τους», πρόσθεσε. Ύστερα από λίγο ο Άμανθυς μίλησε διστακτικά:
«Έχουμε μια λύση αλλά δεν είμαστε σίγουροι...»
«Ακούω», είπε ο Κεχεπέρα, μάλλον απορημένος, αφού περίμενε μια πιο άμεση παραδοχή αδυναμίας.
«Για να βρούμε τον όγκο στην παραλληλεπίπεδη σιταποθήκη», συνέχισε ο Άμανθυς, «βρήκαμε την επιφάνεια της βάσης και την πολλαπλασιάσαμε με το ύψος. Αυτό θα πρέπει να ισχύει για όλες τις σιταποθήκες, ανεξάρτητα από το σχήμα τους».
«Φτάνει βέβαια οι πλευρές τους να είναι κατακόρυφες», διευκρίνισε ο Αχμές. «Μια σιταποθήκη σε σχήμα πυραμίδας είναι τελείως διαφορετική υπόθεση».
«Το πρόβλημα είναι...» είπε ξανά ο Άμανθυς, «ότι δεν ξέρουμε τον κανόνα για να βρίσκουμε την επιφάνεια του κύκλου».
Ένα χαμόγελο ικανοποίησης άρχισε να σχηματίζεται στο πρόσωπο του Κεχεπέρα.
«Όμως», είπε ο Αχμές, «έχουμε βρει έναν τρόπο που νομίζουμε ότι υπολογίζει σωστά την επιφάνεια του κύκλου».
Ο Κεχεπέρα γούρλωσε τα μάτια. «Έχετε βρει έναν τρόπο; Εσείς;»
«Ναι χθες το βράδυ», είπε ο Άμανθυς. Μπροστά στα έκπληκτα μάτια του Πανέμπ και του Κεχεπέρα, εξήγησε πώς είχαν υπολογίσει την επιφάνεια ενός κύκλου με διάμετρο 9 και την είχαν βρει ίση με 63».
«Μεγαλοφυές», δήλωσε ο Κεχεπέρα μόλις τελείωσε ο Άμανθυς. «Πραγματικά μεγαλοφυές. Και απέχει ελάχιστα από το σωστό υπολογισμό».
«Δηλαδή δεν είναι σωστό;» ρώτησε ο Αχμές.
«Δεν είναι απόλυτα σωστό», διευκρίνισε ο Κεχεπέρα. «Για να βρούμε την επιφάνεια του κύκλου αφαιρούμε από τη διάμετρο το ένα ένατο μέρος της και πολλαπλασιάζουμε αυτό που βρήκαμε με τον εαυτό του. Η διάμετρος του κύκλου είναι 9. Αφαιρούμε το ένα ένατο και μένει 8.8 φορές το 8 είναι 64. εσείς βρήκατε 63. Δεν είναι καθόλου άσχημα. Από εκεί και πέρα ο υπολογισμός του όγκου είναι για όλους μας παιχνιδάκι».
Ο Άμανθυς έμεινε σκεπτικός. «Πολύ θα ήθελα να δω τον τρόπο με τον οποίο βρέθηκε αυτή η λύση, την απόδειξη της ορθότητάς της», είπε στο τέλος.
«Μα...» διαμαρτυρήθηκε ο Κεχεπέρα, «έτσι υπολογίζουμε την επιφάνεια του κύκλου εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Έτσι την υπολόγιζαν οι πρόγονοί μας, οι πατεράδες μας, οι παππούδες μας. Αποκλείεται να είναι λανθασμένος».
Ο Άμανθυς δεν απάντησε. Στο πρόσωπό του όμως παρέμεινε ζωγραφισμένο το χαμόγελο της αμφιβολίας.

Μιχαηλίδης, Τ. (2009). Αχμές, ο γιος του φεγγαριού. Αθήνα: Εκδόσεις Πόλις. σελ. 99-101