A beautiful mind. (2001). Σκηνοθέτης: Ron Howard. 4ο απόσπασμα (25:56-27:02)

Πλοκή: Έτος 1947 κι ο John Nash σε ηλικία μόλις 22 ετών, σπουδαστής στο Princeton, θα καταπλήξει τους πάντες με το εκπληκτικό του ταλέντο στα μαθηματικά. Ευφυής, αλλά χωρίς ικανότητα ν' αναπτύξει κοινωνική ζωή, κυριευμένος από την εμμονή του να βρει μια ιδέα πραγματικά νεωτεριστική. Σύντομα προάγεται σε διδάκτορα, ανατρέποντας μια θεωρία του Adam Smith, πατέρα της μοντέρνας οικονομίας και βρίσκει μια θέση στο MIT. Την ίδια εποχή συνεργάζεται σε κυβερνητικές υπηρεσίες αποκωδικοποιώντας μυστικούς κώδικες, ενώ γνωρίζει την Alicia με την οποία και παντρεύεται. Όμως μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα η περίοδος ευτυχίας θα τελειώσει, ξεκινώντας μια άλλη, γεμάτη παρανοϊκές ψευδαισθήσεις που θα οδηγήσουν στη διάγνωση της σχιζοφρένειας και σε εκτεταμένες θεραπείες.

Marcel Duchamp (1887-1968). Εικόνα από το βιβλίο: Χαραλαμπίδης, Ά. (1994). Η τέχνη του 20ού αιώνα : Ζωγραφική, πλαστική, αρχιτεκτονική 1880-1920. Θεσσαλονίκη : University Studio Press.

Sequence
στον Φίλιππο Βλάχο

"Ο άλλος συνέχεια βάδιζε άχρονος πιά,
σφαγμένος, λάμνοντας με τα ξαφτέρουγα
σπίθιζε το κεφάλι του σα δισκοπότηρο
κι ανέβαινε κι ανέβαινε:
-...Τη σεξουαλική υψικάμινο
ξεφώνησαν οι θυμικοί.
ένας μόνο στωικός: -Τις λαμπηδόνες ,είπε
-Τούτο εστί το σώμα μου χίλια κομμάτια
κοπετός που πάει τραίνο η τουφεκιά."

Έκτωρ Κακναβάτος. (1981). ΔΙΗΓΗΣΗ. Τυπογραφείο Κείμενα. σελ. 26-27

MarcelDuchamp (Μαρσέλ Ντυσάν)

Γάλλος καλλιτέχνης και θεωρητικός (1887-1968). Αν και δημιούργησε λίγα έργα στη ζωή του, θεωρείται ως μια από τις ισχυρότερες μορφές της τέχνης του 20^ου αιώνα, λόγω των πρωτοτύπων και γόνιμων  ιδεών του.

Έγινε ξαφνικά διάσημος με το έργο του ’’Γυμνό που κατεβαίνει τη σκάλα’’  όπου συνδυάζονταν οι αρχές του Κυβισμού και του Φουτουρισμού και το οποίο προσκάλεσε σκανδαλώδη επιτυχία στην έκθεση του Οπλοστασίου το 1913. Μετά από αυτό εγκατέλειψε τα συμβατικά μέσα και έγινε μαζί με τον Πικαμπιά  ο ηγέτης του Ντανταϊστικού κινήματος. Το 1913 επινόησε τα έτοιμα αντικείμενα όπως μια ρόδα ποδηλάτου, μια μπουκαλοθήκη και τον περίφημο και προκλητικό ουρητήρα, τον οποίο ονόμασε Συντριβάνι και το υπέγραψε ως Π. Ματ. Μια από τις προκλητικές κινήσεις του ήταν, όταν προσέθεσε μουστάκι, γενειάδα και μια αισχρή επιγραφή σε ένα αντίγραφο της Μόνα Λίζα. Από το 1915 έως το 1923 ασχολήθηκε με το σημαντικότερο έργο του, ζωγραφική και κατασκευή με γυαλί, με εσωτερικό ή σκοτεινό συμβολισμό, το ονόμασε «Η Νύφη ξεγυμνωμένη ακόμη και από τους Μνηστήρες της», γνωστό επίσης ως το Μεγάλο γυαλί. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 συνδύασε την ιδέα της μηχανής με αυτήν της ματαιότητας, κάνοντας μηχανικές κατασκευές που θεωρήθηκαν πρόδρομος της Κινητικής Τέχνης. Ωστόσο αφού άφησε «οριστικά ατέλειωτο» το Μεγάλο Γυαλί, εγκατέλειψε σχεδόν την τέχνη για να ασχοληθεί με το σκάκι.

Με τον τρόπο ζωής του όπως και με τα καλλιτεχνικά του επιτεύγματα έκανε περισσότερα από κάθε άλλο καλλιτέχνη, για να αλλάξει την άποψη για την τέχνη στον 20^ο αιώνα.     

Proof. (2005). Σκηνοθέτης: John Madden. 2ο απόσπασμα (31:30-31:59 & 08:15-08:31)

Πλοκή: Η Κάθριν, μια ευφυέστατη φοιτήτρια μαθηματικών, καλείται να αντιμετωπίσει το θάνατο του πατέρα της, του καταξιωμένου μαθηματικού Ρόμπερτ, την αδερφή της, την πιθανότητα να έχει κληρονομήσει την παράνοια του πατέρα της και να αποδείξει ότι εκείνη και όχι ο πατέρας της επέλυσε ένα μαθηματικό πρόβλημα, με τη βοήθεια ενός μαθητή του. Μια σειρά ψυχαναγκαστικών σχέσεων ξετυλίγεται, όπου εξερευνάται η συνάφεια της τρέλας με τη διάνοια.