Αφού βρισκόμασταν στο σαλόνι και δεν υπήρχε ομίχλη (άλλωστε είχε τύχει η συγκεκριμένη περίοδος να είναι ιδιαίτερα ξηρή), δεν να μπορούσα να έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στην Οπτική Αναγνώριση, ιδιαίτερα από τόσο κοντά. Τρελός από φόβο, όρμησα μπροστά και μ' ένα απότομο «Επιτρέψτε μου κύριε...» τον ψηλάφησα. Η γυναίκα μου είχε δίκιο. Δεν είχε ίχνος γωνίας, δεν είχε την παραμικρή ανωμαλία, την παραμικρή ανομοιομορφία. Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα συναντήσει έναν τόσο τέλειο Κύκλο. Παρέμεινε ακίνητος ενώ εγώ έκανα μια πλήρη στροφή γύρω του, ξεκινώντας από το μάτι του και καταλήγοντας πάλι σ' αυτό. Ήταν παντού κυκλικός, ένας απόλυτα ικανοποιητικός Κύκλος. Δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία. Στη συνέχεια ακολούθησε ένας διάλογος που θα προσπαθήσω να μεταφέρω όσο το δυνατόν πιο πιστά, παραλείποντας μόνο ορισμένα από τα πάμπολλα λόγια συγνώμης που ξεστόμισα-γιατί ένιωθα μεγάλη ντροπή και ταπείνωση που εγώ, ένα Τετράγωνο, είχα την αναίδεια να ψηλαφήσω έναν κύκλο. Πρώτος ξεκίνησε ο ξένος, κάπως ανυπόμονα μετά την τόσο μεγάλη εισαγωγή μου.
ΞΕΝΟΣ: Με ψηλάφησες αρκετά; Κατάλαβες τι είμαι;
ΕΓΩ: Αξιοσέβαστε Κύριε, σας ζητώ συγνώμη για την αμηχανία μου, που δεν προέρχεται από άγνοια των καλών τρόπων αλλά από μια κάποια έκπληξη και νευρικότητα απέναντι σ΄αυτήν την κάπως απρόσμενη επίσκεψη. Και σας ικετεύω να μην αποκαλύψετε σε κανέναν αυτή την έλλειψη τακτ εκ μέρους μου και κυρίως στην γυναίκα μου. Αλλά πριν συνεχίσετε, Λόρδε μου, θα μπορούσε η Εξοχότητά σας να ικανοποιήσει την περιέργεια κάποιου που θα ήθελε όσο τίποτα άλλο να μάθει από πού έρχεστε;
ΞΕΝΟΣ: Από τον Χώρο, Κύριε, από τον Χώρο. Από πού αλλού;
ΕΓΩ: Σας ζητώ συγνώμη, Λόρδε μου, αλλά η εξοχότητά σας δεν βρίσκεται ήδη στο Χώρο, εδώ που είστε τώρα μ' εμένα, τον ταπεινό σας υπηρέτη;
ΞΕΝΟΣ: Μπα! Και τι ξέρεις εσύ από το Χώρο; Όρισέ μου το Χώρο.
ΕΓΩ: Χώρος, Λόρδε μου, είναι το ύψος και το πλάτος αν τα επεκτείνουμε επ' άπειρον.
ΞΕΝΟΣ: Βλέπεις δεν ξέρεις καν τι είναι ο Χώρος! Νομίζεις ότι έχει μόνο Δυο Διαστάσεις. Εγώ όμως ήρθα να σου πω ότι έχει Τρεις Διαστάσεις: το Ύψος, το Πλάτος και το Μήκος.
ΕΓΩ: Η εξοχότητά σας αστειεύεται! Και εμείς χρησιμοποιούμε τους όρους μήκος και ύψος, ή πλάτος και πάχος.
Έτσι έχουμε τέσσερις λέξεις για Δυο Διαστάσεις.
ΞΕΝΟΣ: Μα εγώ δεν μιλώ μόνο για τρεις λέξεις αλλά και για τρεις Διαστάσεις.
ΕΓΩ: Μήπως η εξοχότητά σας θα μπορούσε να μου δείξει ή να μου εξηγήσει προς ποια κατεύθυνση βρίσκεται αυτή η Τρίτη Διάσταση που εγώ αγνοώ;
ΞΕΝΟΣ: Από εκεί ήρθα. Βρίσκεται προς τα πάνω και προς τα κάτω.
ΕΓΩ: Προφανώς η εξοχότητά σας εννοεί προς το Βορρά και προς το Νότο.
ΞΕΝΟΣ: Δεν εννοώ τίποτα τέτοιο. Εννοώ μια κατεύθυνση προς την οποία δεν μπορείς να κοιτάξεις γιατί δεν έχεις μάτι στο πλάι σου.
ΕΓΩ: Συγχωρήστε με λόρδε μου, αλλά αν με προσέξετε για ένα λεπτό θα δείτε ότι έχω ένα τέλειο μάτι εκεί που ενώνονται οι δυο πλευρές μου.
ΞΕΝΟΣ: Μα για να δεις στο Χώρο χρειάζεσαι ένα μάτι όχι πάνω στην Περίμετρό σου αλλά στο πλευρό σου, σ΄αυτό που απ' ότι κατάλαβα ονομάζεις τα σωθικά σου και που εμείς στη Χωροχώρα ονομάζουμε πλευρό.
ΕΓΩ:Ένα μάτι στα σωθικά μου! Μέσα στο στομάχι μου! Η εξοχότητά σας θα αστειεύεται.
ΞΕΝΟΣ: Δεν έχω όρεξη για αστεία. Σου λέω ότι έρχομαι από το Χώρο ή από τη Χώρα των Τριών Διαστάσεων, αφού δεν καταλαβαίνεις τι σημαίνει Χώρος. Τον τελευταίο καιρό παρακολουθούσα το Επίπεδό σου, αυτό που εσύ ονομάζεις Χώρο. Από αυτή την πλεονεκτική θέση μπορούσα να διακρίνω όλα αυτά που εσύ ονομάζεις στερεά(και εννοείς ότι περικλείονται σε τέσσερις πλευρές), τα σπίτια σας, τις εκκλησίες σας, τα θησαυροφυλάκια και τα χρηματοκιβώτια σας, ναι ακόμα και τα σωθικά σας και το στομάχι σας, τα είδα όλα διάπλατα εκτεθειμένα στο βλέμμα μου.
ΕΓΩ: Αυτοί οι ισχυρισμοί είναι εύκολο να γίνουν, Λόρδε μου...
ΞΕΝΟΣ: Αλλά εννοείς ότι δεν είναι εύκολο να αποδειχθούν. Εγώ όμως σκοπεύω να αποδείξω τους ισχυρισμούς μου.
Όταν κατέβηκα εδώ, είδα τους τέσσερις γιους σου, τα Πεντάγωνα, στα διαμερίσματά τους και τους δυο εγγονούς σου, τα Εξάγωνα. Είδα το μικρότερο Εξάγωνο να κάθεται για λίγο μαζί σου και μετά να αποσύρεται στο δωμάτιό του. Τότε, εσύ και η γυναίκα σου μείνατε μόνοι. Είδα τα Ισοσκελή, τους υπηρέτες σου που είναι τρεις τον αριθμό, να δειπνούν στην κουζίνα και τον μικρό λατζέρη να πλένει τα πιάτα.
Μετά ήρθα εδώ. Αλήθεια, από πού νομίζεις ότι μπήκα;
ΕΓΩ: Υποθέτω από τη στέγη.
ΞΕΝΟΣ: Λάθος! Η στέγη σου, όπως γνωρίζεις καλύτερα από μένα, επιδιορθώθηκε πρόσφατα και δεν υπάρχει κανένα άνοιγμα που να χωράει έστω και μια γυναίκα. Σου λέω ότι ήρθα από το Χώρο. Δεν σ' έπεισαν αυτά που σου είπα για τα παιδιά σου και τα υπόλοιπα μέρη του νοικοκυριού σου;
ΕΓΩ: Λόρδε μου γνωρίζετε ότι στοιχεία σαν αυτά που αφορούν τα υπάρχοντα του ταπεινού δούλου σας μπορούν εύκολα να γίνουν γνωστά σε κάποιον όπως η Εξοχότητά σας, που διαθέτει τα μέσα για την απόκτηση πληροφοριών.
Αρκεί να ρωτήσει κανείς ένα γείτονα.
ΞΕΝΟΣ μονολογώντας): Μα τι πρέπει να κάνω! Λοιπόν, έχω κι άλλο ένα επιχείρημα. Όταν βλέπεις μια Ευθεία Γραμμή, ας πούμε τη γυναίκα σου, πόσες διαστάσεις της αποδίδεις;
ΕΓΩ: Η Εξοχότητά σας με αντιμετωπίζει σα να ήμουν κάποιος άξεστος που δεν γνωρίζει καθόλου Μαθηματικά και που νομίζει ότι μια Γυναίκα είναι πράγματι Ευθεία Γραμμή με Μια μόνο Διάσταση. Όχι, όχι, Λόρδε μου. Εμείς τα Τετράγωνα είμαστε ενημερωμένοι και γνωρίζουμε όπως κι Εσείς ότι μπορεί μεν για λόγους απλούστευσης μια Γυναίκα να αποκαλείται Ευθεία Γραμμή, αλλά στην πραγματικότητα, και από επιστημονική άποψη, είναι ένα πολύ λεπτό Παραλληλόγραμμο με Δυο Διαστάσεις, όπως όλοι μας, δηλαδή με μήκος και με πλάτος (ή πάχος).
ΞΕΝΟΣ: Αλλά το ίδιο το γεγονός ότι μια Γραμμή είναι ορατή, υποδηλώνει ότι έχει και άλλη μια Διάσταση.
ΕΓΩ: Λόρδε μου, μόλις παραδέχτηκα ότι μια γυναίκα έχει και πλάτος εκτός από το μήκος. Βλέπουμε το μήκος της και συνάγουμε το πλάτος της που ενώ είναι ελάχιστο, είναι δυνατόν να μετρηθεί.
ΞΕΝΟΣ: Δε με κατάλαβες. Εννοώ ότι όταν βλέπετε μια γυναίκα, εκτός από το ότι συνάγετε το πλάτος της, πρέπει να βλέπετε το μήκος της αλλά και αυτό που εμείς ονομάζουμε ύψος, παρ΄όλο που στη χώρα σας αυτή η Διάσταση είναι απειροελάχιστη. Εάν μια γραμμή έχει απλά μήκος και δεν έχει «ύψος», δεν θα καταλάμβανε καθόλου χώρο και θα γινόταν αόρατη. Αυτό το παραδέχεσαι;
ΕΓΩ: Πρέπει να ομολογήσω, Λόρδε μου, ότι δεν σας καταλαβαίνω καθόλου. Όταν εμείς στην Επιπεδοχώρα βλέπουμε μια Γραμμή, αυτό που βλέπουμε είναι μήκος και φωτεινότητα. Εάν η φωτεινότητα εξαφανισθεί, τότε η Γραμμή σβήνει κι αυτή και όπως λέτε δεν καταλαμβάνει πλέον Χώρο. Να υποθέσω λοιπόν ότι η Εξοχότητά σας θεωρεί τη φωτεινότητα Διάσταση και ότι αυτό που εμείς ονομάζουμε «φωτεινό» εσείς το ονομάζετε «ψηλό»;
ΞΕΝΟΣ: Και βέβαια όχι. Εννοώ ότι το «ύψος» είναι μια Διάσταση όπως το μήκος. Μόνο που σ' εσάς το «ύψος» δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό γιατί είναι εξαιρετικά μικρό.
Abbot, Ε. Α. (1999). Η Επιπεδοχώρα. Αθήνα: Εκδόσεις Αιώρα. σελ. 105-109
