Ο Δημήτρης χαμογέλασε. «Να ένα απλό παράδειγμα», είπε ανοίγοντας το σημειωματάριό του. «Από καλλιτεχνική άποψη δεν λέει σπουδαία πράματα, από γεωμετρική άποψη όμως είναι πιο περίπλοκο από το δικό σου».
«Και τι πιο περίπλοκο έχει αυτό το σχέδιο;» ρώτησε. «Απλά εξάγωνα είναι, σαν αυτά που φτιάχνουν οι φιλενάδες σου, οι σφήκες. Το μαύρο εξάγωνο αναπαράγεται σε τακτά διαστήματα οριζόντια και κατακόρυφα, σαν τα κεφάλια τα δικά μου».
Ο Δημήτρης δεν απάντησε. Έμεινε μόνο να κοιτάζει τον νέο του φίλο μ' ένα προκλητικό χαμόγελο. Προβληματισμένος ο Μώκι συνέχισε να κοιτάζει το σκίτσο. Έξαφνα το πρόσωπό του φωτίστηκε:
«Τώρα κατάλαβα!» είπε. «Αν περιστρέψεις το σχήμα γύρω από το κέντρο ενός από τα εξάγωνα, κάποια στιγμή το άσπρο εξάγωνο θα πέσει πάνω σε άσπρο, το γκρίζο σε γκρίζο και το μαύρο σε μαύρο».
«Ακριβώς!» είπε ο Δημήτρης. «Το σχήμα μου, ή μάλλον το σχέδιο της σφήκας έχει τριπλή περιστροφική συμμετρία. Τρεις φορές πρέπει να το στρίψεις, από 120 μοίρες την κάθε φορά, για να επανέλθει στην αρχική του θέση. Δες κι αυτό», συνέχισε γυρίζοντας σε μια άλλη σελίδα το σημειωματάριό του.
«Εδώ το μαύρο βέλος κάνει πρώτα ένα βήμα δεξιά, καταλαμβάνοντας τη θέση του άσπρου και μετά καθρεφτίζεται στην οριζόντια γραμμή για να βρεθεί από κάτω και δεξιά του αρχικού. Το ίδιο κάνουν όλα τα βέλη, άσπρα και μαύρα».
Τα μάτια του Μώκι έλαμψαν. «Και κοίτα πώς τα βέλη κάνουν τις ίσιες γραμμές να μοιάζουνε στραβές!» παρατήρησε. «Έχεις δίκιο! Τα σχέδιά μου μπορούν να κερδίσουν πολλά άμα προσθέσω πολυπλοκότητα και στη δομή. Ξέρεις όμως τί σκέφτομαι; Όσο πιο περίπλοκο είναι το βασικό πλακάκι, τόσο πιο δύσκολο είναι να προσδώσεις στο συνολικό σχήμα μια πολύπλοκη δομή. Να κάτι με το οποίο αξίζει να ασχοληθεί κανείς: διαιρέσεις του επιπέδου που να συνδυάζουν πολυπλοκότητα στη δομή και στο βασικό σχέδιο». Η κουβέντα τους κράτησε μέχρι αργά το βράδυ. Όταν ο Μώκι σηκώθηκε να φύγει, έτεινε στον Δημήτρη το σχέδιο με τα οχτώ κεφάλια.

Μιχαηλίδης, Μ. (2012). Ο Μέτοικος και η Συμμετρία. Αθήνα: Εκδόσεις Πόλις. σελ. 113-114

ΕΓΩ: Όχι ακριβώς, απάντησα. Εκτός από τη γνωστή σας κατεύθυνση από Βορρά προς το Νότο, υπάρχει και μια άλλη κατεύθυνση που εγώ ονομάζω αριστερά προς τα δεξιά. Δεν μπορώ να το πράξω εάν δεν βγείτε τελείως έξω από τη γραμμή σας.
ΒΑΣΙΛΙΑΣ: έξω από τη Γραμμή μου; Έξω από τον κόσμο; Έξω από τη χώρο;
ΕΓΩ: Λοιπόν, ναι! Έξω από τον Κόσμο σας! Έξω από τον Χώρο σας! Αλλά ο Χώρος σας δεν είναι ο πραγματικός Χώρος. Ο πραγματικός Χώρος είναι επίπεδο ενώ ο δικό σας Χώρος δεν είναι παρά μόνο μια Γραμμή.

κι αν χάσεις;

A beautiful mind. (2001). Σκηνοθέτης: Ron Howard. 2ο απόσπασμα (10:06-11:20) Πλοκή: Έτος 1947 κι ο John Nash σε ηλικία μόλις 22 ετών, σπουδαστής στο Princeton, θα καταπλήξει τους πάντες με το εκπληκτικό του ταλέντο στα μαθηματικά. Ευφυής, αλλά χωρίς ικανότητα ν' αναπτύξει κοινωνική ζωή, κυριευμένος από την εμμονή του να βρει μια ιδέα πραγματικά νεωτεριστική. Σύντομα προάγεται σε διδάκτορα, ανατρέποντας μια θεωρία του Adam Smith, πατέρα της μοντέρνας οικονομίας και βρίσκει μια θέση στο MIT. Την ίδια εποχή συνεργάζεται σε κυβερνητικές υπηρεσίες αποκωδικοποιώντας μυστικούς κώδικες, ενώ γνωρίζει την Alicia με την οποία και παντρεύεται. Όμως μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα η περίοδος ευτυχίας θα τελειώσει, ξεκινώντας μια άλλη, γεμάτη παρανοϊκές ψευδαισθήσεις που θα οδηγήσουν στη διάγνωση της σχιζοφρένειας και σε εκτεταμένες θεραπείες.

 

«Η μέθοδος του άρα» (δοκίμιο) "Μπαίνοντας ο εικοστός αιώνας στο τελευταίο του τέταρτο, αισθάνομαι άστεγος και περιττός. Όλα είναι κατειλημμένα – ως τα άστρα. Οι άνθρωποι έχουν απαλλαγεί από κάθε παιδεία, όπως στην εποχή του Τσέγκις Χάν, και δεν ερωτεύονται ούτε κατ΄ιδέαν. Πρωθυπουργοί συναλλάσσονται με προσωπιδοφόρους, ποικίλες ομάδες καταλαμβάνουν αεροπλάνα και συλλαμβάνουν ομήρους, ενώ οι κολλεγιόπαιδες λύνουν εκπληκτικές εξισώσεις με μια ευκολία που είναι ν΄απορείς: σύν, πλήν, διά, επί-άρα. Το μυστικό στη ζωή αυτή, φαίνεται, δεν είναι αν είσαι δούλος ή όχι, καθόλου. Είναι να οδηγείσαι με συνέπεια σε κάποιο «άρα» και να ΄χεις έτοιμη την απάντηση. Πολύ ωραία. Μπροστά όμως σε μια φράση ποιητική, για ποιο λόγο αυτό το «άρα» στομώνει;" Οδυσσέας Ελύτης. (1992). Εν λευκώ. Αθήνα: Εκδόσεις Ίκαρος. σελ. 165

 

 

Κατηγορία Βίντεο

Διαβάστε περισσότερα...

το πείραμα

Agora. (2009). Σκηνοθέτης: Alejandro Amenábar. 4ο απόσπασμα (01:01:21-01:02:40) Πλοκή: Στην Αλεξάνδρεια του 4ου αιώνα μ.Χ., η μαθηματικός και αστρονόμος Υπατία προσπαθεί να λύσει το μυστήριο της κίνησης των πλανητών του ηλιακού συστήματος, όταν δεν διδάσκει τους μαθητές της στη βιβλιοθήκη του πατέρα της. Όμως, οι αναταραχές που ξεσπούν από τους Χριστιανούς που έρχονται σε αντιπαράθεση με τους Ρωμαίους και τους Εβραίους θα θέσουν σε κίνδυνο όχι μόνο την έρευνά της, αλλά και την ίδια τη ζωή της.

 

Κατηγορία Βίντεο

Διαβάστε περισσότερα...

About | People | Contact

Unless otherwise stated, the content of this page
is copyrighted under the licence.
Third-party licences also apply.