"η ώρα που θα σημαίνει έξοδο
πέρα από τη νόηση
τα τύμπανα με υλακές απ' τα ηλιοστάσια
ο ήχος που το κάθε σχήμα θα΄ναι
που θα αντιφωνεί
τι θ' απομείνει πές μου
παρά επίμονος ο λίθος να γεωμετρεί
αδιάλλαχτο το τραύμα να ματώνει."

Έκτωρ Κακναβάτος. (1977). Η κλίμακα του λίθου. Αθήνα: Εκδόσεις Καστανιώτη. σελ. 40-41

Sequence
στον Φίλιππο Βλάχο
"Το αίμα ξέφωτο με καναρίνια...
Τι είναι τότε που ξεσέρνει στη διάρκεια
Και σφαδάζεις άσπρος ανθρακίτης;
Να, κι αυτό σε βάρος σου:
Γύμναζες λέει εννιά οργιές σκυλί τον άναρχο
ν' αλυχτάει την περίπολο τη δυναστεία
το δάχτυλο που βρωμά και ζέχνει
και που πανάθεμά το ακόμα δείχνει
κ' ενώ δεν είναι να ειπωθεί πια τίποτα.
Πήρα λοιπόν μονάδα το διηνεκές"

Έκτωρ Κακναβάτος. (1981).  ΔΙΗΓΗΣΗ, Τυπογραφείο Κείμενα. σελ. 26-27