Γιάννης Μόραλης

Ζωγράφος

Γεννήθηκε στην Άρτα το 1916 και πέθανε στην Αθήνα το 2009.

Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας με δασκάλους τον Ο. Αργυρό, τον Κ. Παρθένη και τον χαράκτη Γ. Κεφαλληνό. Το 1936 με υποτροφία της Ακαδημίας Αθηνών πήγε στη Ρώμη για μεταπτυχιακές σπουδές. Παρέμεινε στη Ρώμη για λίγους μήνες και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Εκεί σπούδασε στην EcoledesBeaux-Artsμε καθηγητή στην ζωγραφική τον  C.F.P. Guerin και τοιχογραφία κοντά στον  P.H. Ducos και παράλληλα διδάχθηκε ψηφοθετική στην  EcoledesArtsetMetiers με καθηγητή τον H.M. Magne. Το 1939 με την έκρηξη του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου εγκατέλειψε τις σπουδές του και επέστρεψε στην Ελλάδα για να στρατευθεί.

Το 1947 καταλαμβάνει την έδρα της προπαρασκευαστικής τάξης στην ΑΣΚΤ και το 1957 εξελέγη τακτικός καθηγητής στην έδρα της ζωγραφικής στην ΑΣΚΤ στην οποία παρέμεινε για τριάντα έξι χρόνια μέχρι το 1983 που αποχώρησε. Το 1965 του απονεμήθηκε το παράσημο του Ταξιάρχη του Φοίνικα και το 1979 το Αριστείο των Τεχνών της Ακαδημίας Αθηνών.

Βαθύς γνώστης του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και λάτρης του γυναικείου σώματος από τη δεκαετία του ΄50  δημιουργεί τα περίφημα επιτύμβια στα οποία συνδυάζει τον ερωτισμό με την λιτότητα που χαρακτηρίζουν τα αρχαία επιτύμβια. Παράλληλα δημιουργεί σειρά έργων που αφορούν το γυναικείο σώμα που λατρεύει και την αιώνια ανθρώπινη σχέση άνδρα-γυναίκας.

Από το 1960 και μετά το γεωμετρικό σχήμα γίνεται το κατεξοχήν εκφραστικό του μέσο για την απόδοση της μορφής, η οποία με τη βαθμιαία αφαίρεση της υλικής της υπόστασης του πρόσκαιρου, του επίγειου, υψώνεται πλέον σε ιδεόγραμμα, σε σύμβολο.

Πολύπλευρη προσωπικότητα φιλοτέχνησε σκηνικά και κοστούμια για το θέατρο, προμετωπίδες για βιβλία, δίσκους και γιγαντιαίες συνθέσεις που κοσμούν διάφορα κτίρια.

Πραγματοποίησε πολλές ατομικές εκθέσεις και συμμετείχε  σε άπειρες ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.   

Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στη Πιν. Δήμου Αθηναίων, Πιν. Κατσίγρα στη Λάρισα, Πιν. Αβέρωφ στο Μέτσοβο, Εθνική Τράπεζα κ.α.