Θα έλεγα ότι το δόγμα των Κύκλων συνοψίζεται στη φράση: «Φρόντιζε το Σχήμα σου». Έτσι όλες οι διδαχές, τόσο οι πολιτικές όσο και οι εκκλησιαστικές ή οι ηθικές, έχουν σαν αντικείμενο τη βελτίωση του ατομικού και συλλογικού Σχήματος και ιδιαίτερα, όπως είναι φυσικό, του Σχήματος των Κύκλων, στους οποίους υπακούν όλοι οι υπόλοιποι.
Είναι προς τιμή των Κύκλων ότι έχουν καταργήσει εκείνες τις αρχαίες αιρέσεις που οδηγούσαν τους ανθρώπους σε σπατάλη ενέργειας και οίκτου, καλλιεργώντας τη μάταιη πίστη ότι η συμπεριφορά μας εξαρτάται από τη θέληση, την προσπάθεια, την κατάρτιση, την ενθάρρυνση, τον έπαινο ή από οτιδήποτε άλλο εκτός από το Σχήμα. Ο Παντόκυκλος-ο πεφωτισμένος Κύκλος που σας ανέφερα προηγουμένως ότι κατέστειλε τη Χρωματική Εξέγερση ήταν αυτός που κατάφερε να πείσει την ανθρωπότητα ότι ο άνθρωπος εξαρτάται μόνο από το Σχήμα του και ότι αν για παράδειγμα γεννηθεί ένα Ισοσκελές Τρίγωνο με τις δυο πλευρές άνισες, τότε είναι σίγουρο ότι θα πάρει τον κακό δρόμο. Γι΄αυτό, πρέπει να πάει στο Νοσοκομείο των Ισοσκελών να του κάνουν τις πλευρές ίσες. Αντίστοιχα, αν είσαι Ισόπλευρο Τρίγωνο, Τετράγωνο ή ακόμα και Πολύγωνο και έχεις κάποια εκ γενετής Ανωμαλία, πρέπει να πας στο αντίστοιχο νοσοκομείο για να θεραπευθείς από την ασθένειά σου. Διαφορετικά σε περιμένουν οι Κρατικές Φυλακές ή το μαχαίρι του Δημίου.
'Όλα τα σφάλματα και τις ελλείψεις, από το πιο ασήμαντο παράπτωμα μέχρι το πιο στυγερό έγκλημα, ο Παντόκυκλος το απέδιδε στην έλλειψη απόλυτης Κανονικότητας του σώματος, που αν δεν οφείλεται σε εκ γενετής ανωμαλία, η αιτία της θα πρέπει να αναζητηθεί σε κάποια σύγκρουση μέσα στο πλήθος, στην έλλειψη άσκησης ή την υπερβολική άσκηση ή ακόμα και σε κάποια αιφνίδια αλλαγή της θερμοκρασίας που προκάλεσε τη συρρίκνωση ή την επέκταση ενός ευαίσθητου τμήματος του σκελετού. Έτσι, κατέληγε ο πεφωτισμένος Παντόκυκλος, μια νηφάλια αξιολόγηση δεν πρέπει να οδηγεί σε έπαινο της καλής συμπεριφοράς ή σε επίπληξη της κακής. Δεν πρέπει λοιπόν να επαινούμε την ακεραιότητα ενός Τετραγώνου που υπερασπίζεται σωστά τα συμφέροντα των πελατών του, αλλά να θαυμάζουμε τη μεγάλη ακρίβεια της ορθής του γωνίας. Και δεν πρέπει να τα βάζουμε με ένα Ισοσκελές που είναι κλέφτης και ψεύτης, αλλά να εκφράζουμε τη λύπη μας για την ανίατη ανισότητα των πλευρών του.

Abbot, E. A. (1999). Η Επιπεδοχώρα. Αθήνα: Εκδόσεις Αιώρα. σελ. 74-76

Υπάρχουν εφτά τρόποι να αφήνει πατημασιές στην άμμο. Κουτσό – Περπατητό – Φτέρνα με φτέρνα – Κουτσό και γυριστό – Φτέρνα με φτέρνα και γυριστό – Πηδηχτό – Πηδηχτό και γυριστό

Η συμμετρία σε κάθε μορφή της ήταν το μέγα πάθος που κυριάρχησε στη ζωή του Δημήτρη. Διαλέγοντας απ' τα εφτά κιόλας χρόνια ν' αφιερώσει σ' αυτήν τις Μύχιες Σκέψεις του, φανέρωσε από την πρώτη στιγμή τη βαθύτερη, τη μοναδική του κλίση. Σε κάθε του βήμα, σε κάθε του ενέργεια η αναζήτηση της συμμετρίας ήταν η κύρια έγνοια του. Όχι πως δεν έζησε μια ενδιαφέρουσα ζωή, πως δεν παρασύρθηκε στη δίνη των καιρών, πως δεν μετείχε σ' όλες τις αγωνίες και τα βάσανα των ομοιών του. Όμως παντού και πάντα η αναζήτηση της συμμετρίας ήταν παρούσα. Ίσως μονάχα ο έρωτάς του για τη Ραχήλ θα μπορούσε να συγκριθεί με το πάθος του για τη συμμετρία. Αλλά κι ο έρωτας, μας λέει κάποιος αρχαίος σοφός, δεν είναι παρά η αναζήτηση της συμμετρίας. Το καθετί όμως με τη σειρά του...

Μιχαηλίδης, Τ. (2012). Ο Μέτοικος και η Συμμετρία. Αθήνα: Εκδόσεις Πόλις. σελ. 47-48

Σε ένα ακόμα πιο σκοτεινό κείμενό του, ο φίλος μου επιθυμεί τώρα να αποκηρύξει τις Κυκλικές ή αριστοκρατικές τάσεις του –όπως ήταν φυσικό-του αποδόθηκαν από κάποιους σχολιαστές. Ενώ αναγνωρίζει την πνευματική δύναμη χάρη στην οποία μερικοί Κύκλοι διατήρησαν επί αιώνες την υπεροχή τους έναντι του πλήθους των συμπατριωτών τους, πιστεύει ότι η ίδια η ιστορία της Επιπεδοχώρας, χωρίς καμιά ανάγκη δικής του ερμηνείας, αποδεικνύει πως οι Επαναστάσεις δεν μπορεί να πνίγονται πάντα στο αίμα και πως η Φύση, περιορίζοντας την γονιμότητα των Κύκλων, προδίκασε τελικά την πτώση τους-«και σ΄αυτό», λέει, «βλέπω την επιβεβαίωση του μεγαλειώδους Νόμου όλων των κόσμων, σύμφωνα με τον οποίο ενώ η σοφία του Ανθρώπου νομίζει ότι δουλεύει για την εκπλήρωση ενός σκοπού, η σοφία της Φύσης τον οδηγεί στην εκπλήρωση κάποιου άλλου, εντελώς διαφορετικού και πολύ ανώτερου». Κατά τ΄άλλα, παρακαλεί τους αναγνώστες του να μην υποθέσουν ότι η παραμικρή λεπτομέρεια της καθημερινής ζωής στην Επιπεδοχώρα αντιστοιχεί υποχρεωτικά σε κάποια λεπτομέρεια της Χωροχώρας. Παρ΄όλα αυτά ελπίζει ότι το έργο του, εκτός από διασκεδαστικό, μπορεί να φανεί χρήσιμο στους κατοίκους εκείνους της Xωροχώρας που διαθέτουν μετριοπάθεια και διαλλακτικότητα, σ΄αυτούς που-μιλώντας για κάτι σημαντικό που ξεπερνάει τις αισθήσεις-δεν θα πουν ούτε «Αυτό είναι αδύνατον» ούτε «Προφανώς είναι έτσι, το ξέρουμε».

Abbot, Ε. Α. (1999). Η Επιπεδοχώρα. Αθήνα: Εκδόσεις Αιώρα. σελ. 15-16

Άντζελα Καλαντζή. Συνέντευξη. 5ο απόσπασμα. Βόλος. 2013. Παλιά Ηλεκτρική

A beautiful mind. (2001). Σκηνοθέτης: Ron Howard. 5ο απόσπασμα (34:50-36:34)

Πλοκή: Έτος 1947 κι ο John Nash σε ηλικία μόλις 22 ετών, σπουδαστής στο Princeton, θα καταπλήξει τους πάντες με το εκπληκτικό του ταλέντο στα μαθηματικά. Ευφυής, αλλά χωρίς ικανότητα ν' αναπτύξει κοινωνική ζωή, κυριευμένος από την εμμονή του να βρει μια ιδέα πραγματικά νεωτεριστική. Σύντομα προάγεται σε διδάκτορα, ανατρέποντας μια θεωρία του Adam Smith, πατέρα της μοντέρνας οικονομίας και βρίσκει μια θέση στο MIT. Την ίδια εποχή συνεργάζεται σε κυβερνητικές υπηρεσίες αποκωδικοποιώντας μυστικούς κώδικες, ενώ γνωρίζει την Alicia με την οποία και παντρεύεται. Όμως μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα η περίοδος ευτυχίας θα τελειώσει, ξεκινώντας μια άλλη, γεμάτη παρανοϊκές ψευδαισθήσεις που θα οδηγήσουν στη διάγνωση της σχιζοφρένειας και σε εκτεταμένες θεραπείες.