«Η μέθοδος του άρα» (δοκίμιο)
"Μπαίνοντας ο εικοστός αιώνας στο τελευταίο του τέταρτο, αισθάνομαι άστεγος και περιττός. Όλα είναι κατειλημμένα – ως τα άστρα. Οι άνθρωποι έχουν απαλλαγεί από κάθε παιδεία, όπως στην εποχή του Τσέγκις Χάν, και δεν ερωτεύονται ούτε κατ΄ιδέαν. Πρωθυπουργοί συναλλάσσονται με προσωπιδοφόρους, ποικίλες ομάδες καταλαμβάνουν αεροπλάνα και συλλαμβάνουν ομήρους, ενώ οι κολλεγιόπαιδες λύνουν εκπληκτικές εξισώσεις με μια ευκολία που είναι ν΄απορείς: σύν, πλήν, διά, επί-άρα. Το μυστικό στη ζωή αυτή, φαίνεται, δεν είναι αν είσαι δούλος ή όχι, καθόλου. Είναι να οδηγείσαι με συνέπεια σε κάποιο «άρα» και να ΄χεις έτοιμη την απάντηση. Πολύ ωραία. Μπροστά όμως σε μια φράση ποιητική, για ποιο λόγο αυτό το «άρα» στομώνει;"
Οδυσσέας Ελύτης. (1992). Εν λευκώ. Αθήνα: Εκδόσεις Ίκαρος. σελ. 165
|